Janiona Paradowska i Wojciech Kuczok w bibliotece w Redzie

Janina Maria Paradowska-Zimowska (ur. 1942) – polska dziennikarka, publicystka polityczna m.in. tygodnika "Polityka", radia TOK FM i Superstacji.
Janina Paradowska jest absolwentką Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie studiowała podyplomowo dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Rozpoczęła pracę w zawodzie jako dziennikarka "Kuriera Polskiego", w którym zajmowała się tematyką społeczną.

Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na początku lat 80. była m.in. szefową struktur NSZZ "S" w należącym do Stronnictwa Demokratycznego Wydawnictwie "Epoka". Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 stanu wojennego zrezygnowała z członkostwa w PZPR. Została zweryfikowana negatywnie, jednak po paru miesiącach przywrócona do pracy w "Kurierze Polskim".

W tym samym roku podjęła pracę w redakcji "Życia Warszawy", gdzie m.in. pełniła funkcję kierownika działu politycznego. Pracowała również w dziale kulturalno-oświatowym. Z ramienia tej redakcji brała udział w relacjonowaniu prac stolika młodzieżowego Okrągłego Stołu. Z pracy w "Życiu Warszawy" odeszła po przejęciu tego tytułu przez grupę dziennikarzy skupionych wokół Kazimierza Wóycickiego i Tomasza Wołka.

W 1991 dołączyła do zespołu redakcyjnego "Polityki". Jest komentatorką polityczną tego tygodnika, a także inicjatorką Salonów "Polityki" i prowadzącą spotkania z tego cyklu z udziałem polityków, przedsiębiorców, przedstawicieli mediów i kultury[6]. Współpracowała także z TVP, gdzie od maja 1993 do czerwca 1994 prowadziła program publicystyczny Gorąca Linia w TVP1. W 2008 na antenie Superstacji zaczęła prowadzić program Puszka Paradowskiej. Prowadzi zajęcia na studiach dziennikarskich Collegium Civitas.

Wyróżnienia i nagrody
Jest laureatką licznych nagród branżowych. Otrzymała m.in. Nagrodę im. Adolfa Bocheńskiego (1997), Nagrodę Wieczystej Fundacji im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich (1999), Nagrodę im. Andrzeja Urbańczyka (2004). W 2002 została także nagrodzona Złotą Akredytacją do Sejmu jako najlepsza dziennikarka prasy ogólnopolskiej.

Wyróżniona także doroczną nagrodą Grand Press – tytułem najlepszego dziennikarza 2002. Z inicjatywy Renaty Gluzy z miesięcznika "Press" dodatkową nagrodą był występ aktorski. Janina Paradowska wystąpiła 13 i 14 stycznia 2007 w warszawskim teatrze Kwadrat w farsie Raya Cooneya i Johna Chapmana Nie teraz kochanie jako pani Frencham (w miejsce Barbary Rylskiej).
W 2011 otrzymała Nagrodę Kisiela "za własny głos".

Wojciech Kuczok (ur. 1972 w Chorzowie) - absolwent III LO im. Stefana Batorego w Chorzowie. Wcześniej uczęszczał do I LO im. Juliusza Słowackiego w Chorzowie, skąd został karnie wydalony. Ukończył Uniwersytet Śląski. Współpracownik Tygodnika Powszechnego, Res Publiki Nowej i miesięcznika Kino; [/b]doktorant filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W latach 90. przynależał do grupy poetyckiej Na Dziko. Autor powieści Gnój, za którą dostał w 2003 r. Paszport Polityki, Nagrodę Literacką Nike w 2004, a także Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca (marzec 2004 r. - mieszkał w tym czasie w Krakowie). Napisał też scenariusz do filmu Magdaleny Piekorz Pręgi, który zdobył w 2004 główną nagrodę na festiwalu filmowym w Gdyni.
Autor monodramu „Doktor Haust”, który w wykonaniu Michała Żebrowskiego i reżyserii Magdaleny Piekorz od premiery w styczniu 2005 był grany ponad 100 razy w warszawskim Teatrze Studio i gościnnie na wielu innych scenach polskich teatrów.
Od 1992 roku publikował swoje wiersze i opowiadania w prasie kulturalnej i literackiej (m.in. „Rzeczpospolita Plus Minus”, „Gazeta Wyborcza - Wysokie Obcasy”, „Dziennik Polska-Europa-Świat”, „Newsweek”, „Respublica Nowa”, „Playboy”, „Twórczość”, „Kresy”, „NaGłos”, „Odra”).
W latach 2000-2004 publikował teksty o kinie w „Tygodniku Powszechnym” i miesięczniku „Kino”. W 2000 roku został laureatem konkursu młodych krytyków filmowych im. Krzysztofa Mętraka. W latach 2004-2005 felietonista sportowy dziennika „Rzeczpospolita”, także felietonista tygodnika „Newsweek” i dziennika „Metropol”. W latach 2007-2008 autor cyklicznych felietonów o kinie w miesięczniku „Zwierciadło”.
Speleolog, w latach 1982-2010 spenetrował ponad 800 obiektów jaskiniowych. Dokonał kilku znaczących odkryć: m. in. jest odkrywcą Jaskini Dującej (w Beskidzie Śląskim; 2005), Jaskini Twardej (Jura Krakowsko-Częstochowska; 2010), brał także udział w eksploracji jurajskiej Jaskini Ciesęć (Jura Krakowsko-Częstochowska; 1997), dolnego piętra Jaskini Lodowej Małołąckiej (Tatry Zachodnie; 1997), jak również wielu innych jaskiń Polski i Europy.